artık bu alemde olmayışının bir kez daha yüzümüze çarptığı bu günde youreads şiir grubunda şiirleriyle anılan, tabiri caizse adeta odun bir insan olan beni dizeleriyle sersemletebilen, mutlu edebilen, ağlatabilen ve yaşatan yegane şair.
adımı unutmak istediğim günlerde durup yakup'la kurbağaları izlemek istememin, düşlerimde geceden kalma bir lambanın ışığında taş merdivenlerden çıkıp eski iskemlelere oturmamın sebebi.
limon kokulu şiirlerinde kaybolurken yine durup durup ruhi bey'i çağırıp roman okurcasına usanmadan tekrar tekrar okuyorum, o meyhanede karşı köşedeki masaya oturup ruhi bey'i izliyorum; o şarabını içiyor, gazetesini okuyor bir de durup durup uzaklara dalıyor ben de öyle izliyorum. bir düğün gününün sonrasında hayrünnisa'yı, bir gece limonluktaki yangını bekliyorum; ruhi beyle ölümü düşlüyorum. ve bir karanfil alıp aklımda olup bitenlerle beraber masaya koyuyorum.
iyi ki varmış diyorum o kumral saçlı zayıf çocuk. yoksa kim anlatabilirdi böylesine hayaletini:

"o ben ki
bir kadında bir çocuk hayaleti mi
bir çocukta bir kadın hayaleti mi
yalnızca bir hayalet mi yoksa.

ne peki
yere dökülen bir un sessizliği mi
göğe bırakılmış bir balon sessizliği mi
işini bitirmiş bir org tamircisinin
tuşlardan birine dokunacakkenki
dikkati ve tedirginliği mi."